W dniu 27 maja 2014 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich, który dotyczył konstytucyjności przepisów rozporządzenia o szczegółowych warunkach podwyższania emerytur funkcjonariuszy władzy publicznej. Przedstawiony przez Rzecznika problem sprowadzał się do pytania, czy ograniczenie przez Radę Ministrów w rozporządzeniu jednej z przesłanek podwyższenia emerytury do sytuacji „bezpośredniego” zagrożenia życia lub zdrowia, w stanie prawnym, w którym ustawa upoważniająca do wydania tegoż rozporządzenia stanowi jedynie o warunkach „szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu”, było niekonstytucyjnym przekroczeniem upoważnienia do wydania aktu wykonawczego.Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 4 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej w zakresie, w jakim stanowi o bezpośrednim zagrożeniu życia lub zdrowia, jest niezgodny z art. 15 ust. 6 w związku z ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin oraz z art. 92 ust. 1 konstytucji. Oznacza to, że zakwestionowany przepis rozporządzenia o szczegółowych warunkach podwyższania emerytur funkcjonariuszy władzy publicznej w zakresie, w jakim stanowi o bezpośrednim zagrożeniu życia lub zdrowia, jest niezgodny z konstytucją.

W opinii Trybunału Konstytucyjnego wprowadzenie w rozporządzeniu kryterium „bezpośredniości” doprowadziło do zawężenia ustawowego wymogu podwyższenia emerytury. Niektóre z sądów administracyjnych – interpretując zaskarżony przepis – przyjmowały, że „bezpośrednie” zagrożenie to takie, które jest zarazem „konkretne”, „obiektywne” i „rzeczywiste” oraz dotyczy bezpośrednio funkcjonariusza. Z kolei organy uprawnione do wydawania zaświadczeń o okresie służby pełnionej w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury, przyjmowały, że z uwagi na wymóg „bezpośredniości”, samo zakwalifikowanie czynności jako szczególnie zagrażającej życiu lub zdrowiu nie daje jeszcze podstawy do podwyższenia emerytury.

Ponadto, Trybunał Konstytucyjny uznał, że przysłówek „bezpośrednio”, który został użyty w rozporządzeniu nie stanowi merytorycznego rozwinięcia przysłówka „szczególnie” użytego w ustawie. Pierwszy z nich odnosi się bowiem do relacji kauzalnej między czynnościami funkcjonariusza a zagrożeniem, natomiast drugi dotyczy kwalifikacji merytorycznej zagrożenia. Zwrot „bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia” dotyczy związku przyczynowo-skutkowego i nakazuje adresatom rozporządzenia odwołać się do konkretnej koncepcji związku przy określaniu, czy został spełniony ustawowy warunek podwyższenia emerytury. Z kolei użyty w ustawie zwrot „szczególnie zagrażających życiu lub zdrowiu” odnosi się do kwalifikacji zagrożenia samo przez się, rozumianej jako stwierdzenie istnienia zagrożenia innego niż normalne następstwo pełnienia służby, przy założeniu, że w jej istotę wpisane jest ryzyko zagrożenia życia i zdrowia. Trybunał podkreślił również, że ustawodawca formułując warunki podwyższenia emerytury zróżnicował znaczenie przysłówków „szczególnie” i „bezpośrednio”. Drugi został wyraźnie zastrzeżony na określenie relacji kauzalnej. Dlatego istotne także było, że z uwagi na przedmiot ustawowej regulacji, której celem jest zagwarantowanie czytelnych kryteriów podwyższenia emerytury, a tym samym operacjonalizacja art. 67 ust. 1 konstytucji, nie mogła ona podlegać wykładni zawężającej.